Płaskostopie

Łuk ludzkiej stopy jest kluczowym elementem ludzkiej stopy. Łuk stopy zapewnia elastyczność stopy. Model użytkowy może pochłaniać siłę uderzenia ziemi na stopę i blokować staw środkowej stopy, czyniąc stopę twardszą i pozwalając ciału ludzkiemu na swobodniejsze poruszanie się.

Płaskostopie, znane również jako choroba płaskostopia, to wada rozwojowa charakteryzująca się niskim łukiem lub jego brakiem, koślawością, zapadnięciem się łuku stojącego lub chodzącego oraz bólem stopy. Wiele płaskich stóp, szczególnie u dzieci, przebiega bezobjawowo i nie wymaga leczenia. Tylko u niewielkiego odsetka dzieci z płaskostopiem rozwijają się z czasem zmiany w ich ogólnej postawie, a niektóre z tych dzieci mogą mieć nietypowe struktury kości stopy, takie jak pionowa kość skokowa, zrost stępu i tak dalej.

Jako dorosłe kobiety w wieku powyżej 50 lat częściej mają płaskostopie. W warunkach nieobciążonych łuk stopy istnieje, ale znika po obciążeniu. Odwracalna stopa płaska, znana również jako elastyczna stopa płaska, powstaje w tym czasie z powodu ruchomości stawu. Deformacji nie można zmniejszyć, jeśli występują uszkodzenia stawów, które uniemożliwiają ruch, co jest określane jako nieelastyczna płaskostopie.

 

 

Źródło problemu

Płaskość jest stanem, który można odziedziczyć lub nabyć. W wieku od 4 do 6 lat łuk stopy rozwija się u dzieci. Płaskostopie są powszechne wśród dzieci i młodzieży. Płaskostopie dorosłego może być kontynuacją płaskostopia dziecka lub może być wtórną przyczyną zapadania się łuku stopy z powodu innych czynników. Zespół płaskostopia nabytego u dorosłych odnosi się do objawowego wtórnego zespołu płaskostopia u dorosłych. Zapadnięcie się łuku wtórnego może być spowodowane różnymi czynnikami, w tym zwyrodnieniem stawów, urazem, cukrzycą, reumatoidalnym zapaleniem stawów, neuropatią obwodową, nowotworami złośliwymi i niewydolnością ścięgna piszczelowego.

 

Znaczenie kliniczne

Następujące zmiany strukturalne w stopie mogą być spowodowane zapadnięciem się łuku stopy: 1. Przykurcz ścięgna Achillesa: moment ścięgna Achillesa działającego na staw skokowy zmniejsza się, gdy łuk podłużny przyśrodkowy zapadnie się, a siła pociągowa ścięgna Achillesa nie może być odpowiednio przekazana do przedniej części stopy przez sztywne podbicie; Ścięgno Achillesa musi być krótsze, mocniejsze i mocniejsze, aby napędzać ciało do przodu i podnosić piętę; 2. Staw śródstopia nie może być zablokowany; 3 przemieszczenie przodostopia: śródstopie jest zgięte, kość piętowa jest podwichnięta do tyłu, a przedni guzek kości piętowej nie podtrzymuje już kości skokowej po zapadnięciu się przyśrodkowego łuku podłużnego. Zarówno przodostopie, jak i środkowa część stopy migrują w kierunku grzbietowym i bocznym wokół kości skokowej, aby dostosować się do tej konfiguracji. 4 napięcie ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego, podatne na naprężenie ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego. Odwodzenie przodostopia, boczna kolumna stopy skrócona. W ciężkich przypadkach może dojść do uszkodzenia więzadła przyśrodkowego stopy; 5 pronacja stawu skokowo-piętowego i koślawość kości piętowej; Niestabilność śródstopia może spowodować, że staw podskokowy i staw skokowo-trzeszczkowy będą przez długi czas znajdować się w nieprawidłowej pozycji, a te stawy ulegną degeneracji i staną się utrwalonymi deformacjami. Powoduje to większe obciążenie kostki, powodując jej degenerację w miarę upływu czasu. Klinicznie wymienione powyżej zmiany patogenne można zaobserwować w następujący sposób:

1. Niewygoda

Zwykle zaczyna się od przyśrodkowej części podeszwy (ból w tylnej części przyśrodkowej stopy) i nasila się po dłuższym staniu lub chodzeniu. Czasami może również wystąpić ból w pobliżu kostki bocznej kostki. Jest to spowodowane zapadaniem się łuku stopy, co powoduje wywinięcie stopy i zderzenie kości strzałkowej z kością piętową.

2. Zapalenia

Obrzęk pozastawowy, zwłaszcza guzka łódeczkowatego, jest bolesny.

3. Niezwykły chód

Ból stopy i zapadnięcie się łuku stopy mogą prowadzić do zmniejszenia zdolności biegania, a nawet chodzenia, a także nieprawidłowego chodu, takiego jak chód ósemkowy.

4. Niezręczny chód i ból

Może powodować nadmierną pronację i pronację dotkniętej chorobą stopy, co może prowadzić do kompensacyjnej pronacji kolana i kompensacyjnej pronacji biodra, co może powodować dyskomfort i zapalenie stawów w kolanie, biodrze i dolnej części pleców. Ból w dole pleców może być jedynym objawem u niektórych osób z płaskostopiem.

Ciężkie płaskostopie to stan, który wpływa na zdolność danej osoby

Widoczne zajęcie kostki i innych stawów, takie jak zmniejszenie lub sztywność stawu podskokowego i stawu poprzecznego stępu.

Płaskostopie

Może występować powięź śródstopia, zespół zatoki stępu i inne stany.

 

Sprawdź

Pacjenta poinstruowano, aby w czasie wstępnej oceny wstał i sprawdził ogólną linię sił tyłostopia i przodostopia od przodu i tyłu kostki. Pod obciążeniem obserwuj kontur sklepienia podłużnego stopy. U pacjentów z nadmiernie rozluźnionymi płaskimi stopami, miękkimi palcami i nadmiernie rozluźnionymi stawami śródstopno-paliczkowymi struktura stopy może wydawać się normalna podczas siedzenia, ale znacznie się zmienia po obciążeniu. Dotknięte tylne łapy są wywinięte i polidaktylia z powodu odwodzenia przodostopia, jak widać z tyłu. Gdy pacjent rozciągał kolano od tyłu, wykonywał próbę uniesienia pięty jednostronnie lub obustronnie. O chorobie ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego świadczy niewykonanie jednostronnego uniesienia pięty lub brak symetrycznej pronacji tylnej stopy.

Metodą badania pomocniczego jest głównie badanie rentgenowskie; powinniśmy wykonać pozytywny boczny film rentgenowski stopy podczas obciążania, przede wszystkim mierząc zmianę kąta łuku stopy na bocznym filmie stopy.

 

Prognozy

1. historia wrodzonego nieprawidłowego ustawienia kości stopy lub urazu stopy, przeciążenia, osłabienia mięśni stopy i więzadeł i tak dalej. 2. Podeszwa jest płaska, a sklepienie podłużne stopy zapadnięte. Zmęczenie, bolesność i tkliwość są powszechne w przypadku koślawości pięty, linii lub pozycji stojącej. 3. Odcisk podeszwowy wykorzystano do zbadania niełukowatego obszaru ubytku i ustalenia rodzaju i stopnia ubytku podeszwowego. 4. Zdjęcia rentgenowskie ujawniły załamanie sklepienia podłużnego stopy oraz przesunięcie połączenia osiowego śródstopia stępu.

Leki

 

Nie tylko u dorosłych, ale także u dzieci i młodzieży kluczowe znaczenie ma wczesne rozpoznanie choroby, po którym powinno nastąpić intensywne badanie i terapia w celu ustalenia przyczyny i zapobieżenia ewentualnym trwałym zmianom w kościach i stawach. Podkładka pod stopę jest częściej stosowanym zabiegiem niechirurgicznym, który może złagodzić dyskomfort, jednocześnie wspierając łuk i zapobiegając zwichnięciu stawu. Ponadto noszenie butów z twardą podeszwą zapewnia znaczne wsparcie dla podeszew stóp, podczas gdy buty z podeszwą rocker zmniejszają obciążenie kostki podczas chodzenia. Noszenie butów do chodzenia w celu złagodzenia objawów choroby kostki jest możliwe, ale ochraniacze na stopy i inne ortezy nie naprawią całkowicie nieprawidłowej pozycji kości skokowej, umożliwiając pełne przywrócenie normalnego łuku. Jeśli leczenie niechirurgiczne nie powiedzie się w przypadku poważnej deformacji, można wybrać odpowiednią operację na podstawie rodzaju zmiany. Łuk stopy można odbudować poprzez sekwencję rekonstrukcji tkanek miękkich i kości. W ostatnich latach podjęto wiele zabiegów artrodezy podskokowej w celu naprawy i stabilizacji kości skokowej poprzez wprowadzenie hamulca stawu podskokowego do kanału stępu. Dzieci z płaskostopiem leczone stabilizatorami stawu skokowo-skokowego powinny być w wieku od 6 do 12 lat. Ponieważ ciało może odbudować łuk stopy po przebudowie, nawet po usunięciu stabilizatora, łuk stopy można utrzymać przez życie. Procedura jest prosta, rana jest niewielka, powikłania rzadkie, a efekt wyleczenia bardziej precyzyjny i satysfakcjonujący. Z drugiej strony stabilizatory stawu skokowo-skokowego muszą być stosowane w połączeniu z innymi operacjami kości lub tkanek miękkich u dorosłych pacjentów z utrwaloną deformacją stopy lub chorobą stawów, aby osiągnąć pożądane rezultaty.

 

Działania zapobiegawcze

 

Chodzenie podeszwowe, zgięcie podeszwowe, unoszenie pięty i rotacja zewnętrzna to przykłady ćwiczeń funkcjonalnych dla wewnętrznych i zewnętrznych mięśni stopy. Równocześnie wybierając buty z dostateczną wsparcie arch a unikanie stania przez dłuższy czas pomoże zapobiegać chorobie płaskostopia.