Wysoki łuk stopy

Przegląd

W zależności od kształtu i charakterystyki łuku stopy oraz powierzchni styku z podłożem wyróżnia się trzy typy stóp: płaskostopie, stopy normalne i stopy z wysokim łukiem. Stopy z wysokim łukiem stanowią około 12%, a odsetek sportowców jest jeszcze wyższy do 20-25%. Tak zwane wysokie sklepienie stopy objawia się głównie tym, że przyśrodkowe sklepienie podłużne jest wyższe niż w normalnej stopie. Powierzchnia styku podeszwy z podłożem jest zmniejszona, a funkcja amortyzująca stopy jest zmniejszona.

Badania wykazały, że niezależnie od tego, czy jest to wrodzona, czy neurogenna stopa z wysokim sklepieniem, ryzyko urazu stopy (60%) jest znacznie wyższe niż w przypadku normalnej stopy (23%). Williamsa i in. zbadali wrażliwe części biegaczy z wysokim łukiem i stwierdzili, że stopy z wysokim łukiem mają większe prawdopodobieństwo urazu stawu skokowego, kości i bocznego. Powell i in. zarejestrowali trójwymiarowe dane kinematyki stóp z wysokim łukiem i płaskostopiem podczas chodzenia boso i stwierdzili, że stopy z wysokim łukiem mają mniejszy kąt koślawości kości piętowej w porównaniu ze stopami płaskimi. Badanie porównawcze nacisku podeszwowego i charakterystyki chodu między stopami z wysokim łukiem a normalnymi pokazuje, że w porównaniu z normalnymi stopami, stopy z wysokim łukiem mają mniejszą powierzchnię styku, a nacisk na piętę i przednią część stopy jest większy niż w przypadku normalnych stóp, zwiększając w ten sposób zmniejsza się prawdopodobieństwo urazu przodostopia i przodostopia oraz zmniejsza się funkcja sprężysta łuku stopy o wysokim łuku, co prowadzi do zwiększenia siły uderzenia łąkotki stawu kolanowego i krążka międzykręgowego oraz zwiększa ryzyko urazów i bólu tkanek miękkich w stawie kolanowym, stawie kończyny dolnej i stawie kręgosłupa.

Dwie manifestacje kliniczne i charakterystyka biomechaniczna stopy z wysokim łukiem

1. Objawy kliniczne

Stopy z wysokim sklepieniem pokazują, że przyśrodkowy łuk podłużny stopy jest zbyt wysoki, a pięta jest odwrócona i sztywna. Nadmierna przyczepność mięśni podeszwowych, skrócenie ścięgna Achillesa, lekko spiczasta postawa, ograniczenie zgięcia grzbietowego, skrócenie i napięcie rozcięgna podeszwowego, spłaszczenie łuku poprzecznego, zniekształcenie szponiastych palców. Stojąc ze stopami o wysokim łuku, możesz poczuć, że większość ciężaru ciała jest skoncentrowana na przedniej i tylnej części stóp. Łuki na wewnętrznych podeszwach stóp są oczywiście nienormalnie wysokie, więzadła na podbiciu są zbyt napięte lub kości są zdeformowane, co skutkuje kością piętową i palcami.

Łuk stopy stopniowo staje się wyższy. W tym samym czasie stopa z wysokim łukiem spowoduje zwiększenie bocznego kąta stawu kolanowego, powodując otwarcie bocznego stawu kolanowego, powodując chorobę stawu kolanowego i sprawiając, że zjazdy i schody będą podatne na zmęczenie i ból. Zwłaszcza gdy napięcie ścięgien podeszwowych jest nierównomierne, pojawiają się takie objawy jak ból w łuku poprzecznym i skurcze rozcięgna podeszwowego podczas chodzenia, stania i biegania. Stopy z wysokim łukiem są również podatne na bolesność barków i szyi, a nawet powodują fałszywe długie i krótkie nogi, skoliozę, zapalenie rozcięgna podeszwowego, zapalenie śródstopia, długie zrogowacenia kości piętowej i śródstopia oraz powikłania łatwego zapalenia więzadeł podeszwowych.

Ponadto stopy o wysokim łuku mają silne ukrycie i nie będą odczuwać bólu, gdy są młode lub we wczesnym stadium. Czują nawet, że są bardzo zwinni. Jednak ciężar stóp stóp o wysokim łuku rozkłada się nierównomiernie w dłuższej perspektywie. Oprócz formowania się podeszew stóp, ból jest spowodowany stylem chodzenia, skłonnością do rotacji zewnętrznej, stabilnością nie jest dobra, a inne stawy częściej powodują urazy kątowe.

2. Właściwości biomechaniczne

Pod względem biomechaniki stawu skokowego stopa z wysokim łukiem ma następujące główne cechy biomechaniczne:
a. Z punktu widzenia budowy kości
W stanie statycznym zwiększa się kąt nachylenia kości piętowej tyłostopia (na ogół większy niż 60 stopni), wysokie ustawienie kości skokowej, wysokie ustawienie śródstopia oraz zwiększony kąt zgięcia podeszwowego przodostopia.

b. Z punktu widzenia mięśni wewnętrznych i tkanek miękkich podeszwy
W badaniu przedmiotowym i badaniu ultrasonograficznym stwierdzono zwiększenie napięcia mięśni wewnętrznych, tkanek miękkich, mięśni podeszwowych i ścięgien stopy.

c. Z perspektywy analizy chodu toczenia podeszwowego
Podczas czterech procesów toczenia podeszwy większość stóp z wysokim łukiem wykazywała nadmierną inwersję tylnej części stopy i zmniejszoną amortyzację pięty; niewystarczająca pronacja śródstopia, zmniejszona zdolność amortyzacji w śródstopiu i krótszy czas podparcia; rotacja przodostopia Przód jest niewystarczający i zwiększa się kąt przywodzenia. W większości przypadków głowa pierwszej kości śródstopia otrzymuje większą siłę, gdy opada i toczy się, a gdy toczy się piąty i czwarty palec u nogi, ogólna zdolność amortyzacji toczenia podeszwowego zmniejsza się.

d. Z perspektywy nacisku podeszwowego i przesunięcia środka ciężkości
Zwiększona siła działająca na boczną stronę kości piętowej, zwiększona siła działająca na proksymalne i dystalne końce głowy piątej kości śródstopia, nadmierny nacisk na dystalny koniec głowy pierwszej kości śródstopia i kciuk oraz ogólne przesunięcie linii przenoszenia środka ciężkości kości śródstopia. część śródstopia.

mi. Oglądane z ruchu łańcucha stawu skokowego i kończyny dolnej
Nasilone szpotawienie tyłostopia, nadmierna supinacja śródstopia i przodostopia, nieznaczne przywiedzenie przodostopia, często kompensacyjne powoduje rotację wewnętrzną kolana, stawu biodrowego, przeprost, tylną lordozę lędźwiową miednicy, szereg pokoleń np. rotatorów wewnętrznych odpowiednich kończyn dolnych i rozciąganie rotatorów zewnętrznych, powodując dodatkowo urazy zmęczeniowe i ból rotatorów zewnętrznych stawów kolanowych i biodrowych, a także główną przyczynę częstych patologicznych dolegliwości bólowych w talii i tułowiu.